تراپیست آخرین سنگر بشریت نیست.
یک شب رفته بودم پیش روانپزشکم
نشستم روی صندلی و گفتم حقیقتش آقای دکتر من رابطه ای دارم که برایم خیلی ارزشمند و مهم است و خیلی به آن فرد دل‌بستگی دارم اما ....
فوری گفت حالا رابطه ات تمام شده و آمده ای برایت دارو بنویسم تا راحت تر فراموشش کنی؟ می خواهی کمکت کنم از دوره سوگ رد شوی و بروی دنبال کار و زندگی ات؟
نه ! نهههههه!
گفتم برای این نیامده ام آقای دکتر !.....
چرا در دنیای مدرن فراموش کردن ارزش است ؟
فراموش کردن، رد شدن، لگد مال کردن ، فرار کردن و گذشتن و پل ها را خراب کردن ....
در آینده چه خبر است ؟
چرا سوگ اینقدر برایمان راحت شده؟
الان خیلی ها را می بینیم که زندگیشان مسیر مشخصی دارد :
رابطه .... کات ..... تراپیست ..... رابطه!
تا چند سال دیگر ؟
تا چند رابطه دیگر ؟
رابطه آدم لباس نیست که بپوشد و وقتی چروک شد با اتویی به نام تراپیست صافش کند !
چرا آدم باید دائما وارد روابط بدون تعهد شود که قلبش بشکند و بعد تراپیست قهرمان با چوب جادو از پشت میزش بگوید:" بر روی ویژگی های مثبتش تمرکز کن، این رابطه را بپذیر، به خودت عشق بده و رو به جلو حرکت کن."
بله
آینده واقعا زیبا و ارزشمند است
اما یک درخت بی ریشه را تنها باد های هرزه و طوفان های تصادفی بالا می برد نه نور خورشید!
+ خیلی معذرت می خواهم که پیام هایتان را بی جواب گذاشتم
در اسرع وقت که کمی بیشتر از این انرژی داشته باشم جواب می دهم
اگر خداوند توفیق پاسخ دادن به عرایض مؤمنانش را به بنده حقیر عطا بفرماید .........
اعتقادی به تراپیست دارید ؟؟
هر آدمی بره سراغ روانشناس و روانپزشک حتمی مشتی قرص و دارو و بیماری نصیب مردم میکنند.
افسردگی ، استرس ،.....
دیدید میری پیش دوست میگه خب دیگه چه خبر ؟؟ بعضی تراپیست ها هم همینطور هستند
با یه تفاوت ، تراپیست کارت خوان می‌زاره جلوت ، نارفیق رفیق نما سواستفاده و خنجر نصیب میشه
دوست کمک می‌کنه و کارت خوان ندارد ، خنجر نمی زند