یه قضیه ای که اکثر بچه مذهبی های از اول مذهبی نمی دونن قضیه ی توفیقه
فکر می کنن عادیه چادر سر کردن
فکر می کنن با پاس خودشون می رن روضه ی امام حسین ع
فکر می کنن رفیقشون بهشون پیشنهاد داده بیا اینجا چای بریز
فکر می کنن تسبیحات حضرت زهرا ی بعد نمازشون واسه اینه که بهش عادت کردن
نه داداش من نه آبجی من
تواب ها اینو می دونن که چقد باید سختی بکشن و غربال بشن و بسوزن تا بهشون اجازه داده بشه چادر حضرت زهرا رو سر کنن
چقد باید گریه کنن تا لایق بدوننشون سینه زن امام حسین ع تو پیاده رو اشتباهی کفششون رو لگد کنه
اگه بهتون بگم نماز خوندن رو مهر امام حسین علیه السلام هم لیاقت می خواد و سهم هرکسی نمیشه باورتون میشه؟
ماه ها باید مرتب نماز بخونی تا بهت اجازه بدن این بار سرت رو روی تربت بذاری جای سنگ!!
بچه مذهبی های از اول مذهبی
خدا شاهده قدر بدونید
اگه ما روزه می گیری
اگه روزی ۵ بار سر می ذاری رو این زمین
اگه غیبت نمی کنی
تو منتی سر خدا نداری
خدا سر تو منت داره که اجازه می ده تو مناسکش رو انجام بدی
حالا در ادامه ی این ........
فهمیدم خدا تا توفیق یه چیزی رو نده نمیشه
مثلا می خوای نماز بخونی در حالی که برات سخت ترین کار دنیاست
به خودت می گی سنگ هم از آسمون بباره من این نماز رو باید بخونم
با یه پیامک ایرانسلی عزیز ترکش می کنی .....!
هرچقدرم خودت بخوای تا خدا نخواد این گره آسون شدنه برات باز نمیشه
تنها راه اینه که همون طور به سختی و با کم و کاست کارمون رو استمرار بدیم تا به چشم خدا بیایم و بهمون توفیقش رو بده
مامانم امروز می گفت شهید ها خیلی آدم های خاصی بودن ... خیلی خوب بودن ..... خدا انتخابشون کرده بوده
دو سه تا منبر رفتم که نه ملکه خانمِ من ! اونا هم مثل ماها بودن ، ما هم می تونیم برسیم به اون مقام اگه تلاش کنیم و اونا هم مثل ما آدم های معمولی بودن.....
از همین تریبون اعلام می کنم رفقا اشتباه کردم.......
اونا اصلا آدم های معمولی ای نبودن
اونا عزیزدردونه ها و سوگلی های خدا بودن
اگه اخلاقشون خوب بوده خدا خواسته باشه
اگه نماز شب هاشون طولانی بوده خدا حرف زیاد باهاشون داشته که بگه
اگه گم نام بودن چون خدا تو خلوت اینقد نازشون رو می خریده که نیازی به کس دیگه نداشتن اصلا
اشتباه کردم دوستان اگه گفتم در باغ شهادت رو به روی عاشقا بازه .....
در باغ شهادت بستس دوستان
:)))
تا خدا شرایطش رو فراهم نکنه حسن خلق ها با عصبانیت می ریزه به هم
نماز صبح رو هم خواب می مونیم چه برسه به نماز شب
با پدر و مادر دعوا می کنیم جای اکرام و احسان
اما از اونجایی که ما بچه پایینیم و بچه پایین باخت نمی ده ،
سوسکی در غالب کوزت کاروان وارد دم و دستگاه شهدا می شیم
ما والا حاضریم گرد و خاک کفش مهمون های این عزیز دردونه ها رو پاک کنیم بزنیم به صورتمون
ما والا حاضریم خادم خادم خادم خادم خادم این سوگلی های خدا باشیم
ما والا راضی ایم
ما والا باخت نمی دیم
:)))
سلام برسون بهشون.