می‌جویمت به نام و نشانی که نیستی
دیرآشنای من تو همانی که نیستی
می‌جویمت به باغ خیال و گمان و وهم
در کوچه‌های دل به گمانی که نیستی
شبگرد کوچه‌های خیالم به جستجو
آیم به آن محل و نشانی که نیستی
احوال من نپرس که اقرار می‌کنم
حالم بد است مثل زمانی که نیستی
سعید آذری
اون خانم در همه ی لحظه هایی که داشت این نقشه ها رو می چید
در همه ی لحظه هایی که این کار رو کرد
همه ی وقتی که اون حرف ها رو زد از خدا نترسید ؟!
فکر کرده کیه؟!
فکر کرده نعوذبالله خداست ؟
می تونه خودش تنهایی تکلیف همه رو معلوم کنه ؟!
فهمید چیکار کرده ؟
هیچوقت ؟
هیچوقت فهمید ؟
هیچوقت می فهمه ؟
ان شاالله که عمرش طولانی و با سلامتی و شادی و سربلندی باشه.....
اما دلم می خواد بعد ۱۲۰ سال
روز آخر عمرش
حتی اگه زنده نباشم ....
روحم بره بالای سرش
و فقط یه سوال ازش بپرسه :
چرا ؟! :)
از حساب کتاب کردن خسته شدم ...
از اینکه فلان چیز رو نگو تا فلان اتفاق نیفته
فلان کار رو نکن
فلان چیز رو بگو اتفاقا ...
اینجوری ننویس اونجوری بنویس .....
از اینکه به ازای هر کلمه و هر قدم دارم حساب می کنم که چه تاثیری روی سرنوشتم داره ....
البته فکر کنم از سختی های حاسبو قبل ان تحاسبو باشه
البته من محاسبم محاسبه ی نفس نیست
اگه بود که اینجا نبودم ....
دلم یه اتفاق خوب می خواد که حتی اگه به بدترین شکل ممکن رفتار کردم بازم پیش بیاد !
یا یه نفر که واقعا دوستم داشته باشه ...
فکر نکنم هیشکی واقعا دوستم داشته باشه
همه ی ما تو زندگیمون دست کم یه بار فهمیدیم واقعی یعنی چی ...
اونجوری
.البته اگه هیشکی دوسم نداشته باشه هم اشکال نداره
چیزی که اشکال داره یه چیزی بین این دو تاست .......
یه استادی بود که مورد ۵ پست قبلیم در موردش نوشته بودم ها ....
همین دیشب دست تقدیر گفت پاشو برو مصاحبه بگیر
بعد رفتم
بعد گفت دیره
هورا اصلا :)))
چون اگه قبول می کرد خیلی سخت بود ....
یعنی چی که بالاخره یه چیزی میشه ؟!
قهرم :( !
دارم فکر می کنم چقدر رهبر رو دوست دارم و چقد دلم می خواد ببینمش
و یادم میاد برای دیدار اسمم در نیومد ........
واتتتت
چرا آخه 🥲😭😭😂😂
بابا رهبر رو هم دوست داشته باشی بهش نمی رسی ؟!
عجب دوره زمونه ای شده به مولا 😐😂😂
۱. بچه ها دلیل اینکه خیلی از کامنت ها رو جواب ندادم این نیست که قصد جسارت داشته باشم.... کامنت های زیبا تون رو خوندم... چند بار :) دارم فکر می کنم چی جواب بدم :))) به خصوص خانم شاگر خیاط شما که هرچی می خونم می گم گاد ... این آدم از کجا میاره این کلمه ها رو ؟! بزرگ و بزرگوارید .... به بزرگواری خودتون ببخشید :)))
۲. یه دفعه دلم برای مامان بزرگم تنگ شد .... آقای مرآت شما نوشته بودید باغ رضوان ؟! دلم می خواد برم اونجا .... به سگ هاش غذا بدم ، قبر مادربزرگم رو بشورم، به گل هاش آب بدم .... مثل الان که هوا خیلی قشنگ و ابریه :)) بارون بیاد روم .... کنارش بخوابم .... بین ۱ ساعت تا همیشه.....
دلم می خواد برام آدامس موزی بخره ....
:)
۳. دلم می خواست با یکی از قطار های سهراب برم تو یه خونه ی جنگلی ... اونجا کشاورزی کنم و چای آتیشی درست کنم .... یه پیرمرد مرموز باشم که هیشکی از گذشتش چیزی نمی دونه .......واقعا احساس می کنم پیر شدم ... حس می کنم عمرم رو کردم :)) تو نظام ارزشیم هدف از زندگی تجربه کردن یا حتی کمک کردن به مردم نیست .... هدفم انجام کار درسته و فراهم کردن زمینه ی تحقق وعده ی خدا ..... :)) اما اگه ارزشم تجربه کردن و لذت بردن و این چیزا بود واقعا الان آخر خط بودم ^___^ :(
۴. یه احساس هایی تو قلبم وحود داره که با تصویر واقعی زندگیم فاصله داره ..... سفر دانشجوی تمدن ساز که دانشگاه برد ، رفتیم دانشگاه رضوی .... خیلی اونجا خوب بود . نمی دونم یه احساس های عجیبی داشت ... دلم رو مشهد جا گذاشتم و اومدم :) واقعا می گم ...
۵. باز اگه تعریف از خود نباشه من یکم .. درک متقابلم خوبه :))) بعد سعی می کنم زیاد یا اصلا به چشمهای بقیه نگاه نکنم .. بعد اونجا گفتم یه حسی از استاد مبانی سیاست بین الملل می گیرم که عادی نیست ... بعد نکردم ول کنم ها ... به رفتارش دقت کردم ... بعد گفتم نه .. ممکن نیست ... بعد یه چیزایی تو ذهنم به هم وصل شد که نباید می شد بعد سعی کردم توی دفترم بنویسمشون تا یه ربط معنا دار پیدا کنم ... بعد صدام زد ... گفت حواست کجاست ؟ بعد حواسم نبود بر خلاف عادت معمولم به چشم هاش نگاه کردم و .... فهمیدم ! که کاش نفهمیده بودم ...... که از اون روز هرچی فکر می کنم می گم خدایا هرچی ازت می خواد بهش بده .... :) که خدایا همه ی ما رو رحمت کن ......
۶. من مدلم اینجوری نبود که مثلا دلم تنگ شه برم مشهد و کربلا و قم و .... . یه عمر می گفتم خدایا اینا چی می گن دلمون برای کربلا تنگ شده .... اما دلم واقعا برای امام رضا ع تنگ شده ...... :) خیلی .... مخصوصا برای اولین شب برف مشهد که تا نیم متر برف اومده بود و همه جا یخبندون شده بود و ما مثل اهالی کنعان شال هامون رو انداخته بودیم رو سرمون به سختی می رفتیم سمت حرم ... دلم برای اون احساس پاکی هم تنگ شده ... قشنگ دارم می بینم به ازای هر یه کلمه حرف خطا ، هر یه جمله.... هر یه قدم .... داره آسمون آسمون توفیق ازم گرفته میشه .... نمی تونم نکنم اما ... نمی تونمش هم نخواستن نیست ... مسائل اجتماعی و اینا ....
خدا من رو نجات بده
خدا شما رو از دست من نجات بده :)))
خدا زندگی و عاقبتتون رو از من نجات بده :))))
خدا هرکی که ردی ازم تو زندگیش هست رو نجات بده ...... :)
۷. این روز ها خیلی گریه می کنم. اما نمی دونم چرا . به عنوان کسی که از کنار کتاب های روانشناسی رد شده بدون دلیل نمی تونه باشه. خب یه دلیلی داره .. اما چی . نمی دونم . باهاش دوستم فعلا ... خوشم میاد از گریه کردن .... از نتونستن خوشم میاد :) از کم آوردن جلوی خدا خوشم میاد ..... اصلا احساس می کنم دارم شب و روز اشک تمساح می ریزم برای خدا :) هرکاری می کنم بعدش گریه می کنم که نه مثلا پشیمونم و این داستان ها .... :) خوشم میاد از اشک تمساح ریختن ..... اشک تمساح آخرین نخ هاییه که خودم رو باهاش به درگاه الهی بستم تا بیرونم نکنن ..... به ملائکه ای که پرونده هام دستشونه می گم بیرونم کنین جیغ می کشم.... و خدا غفلت رو از من و همه دور کنه ... که می ترسم یه روز که خوابم بیرونم کنن :))
۸. این پست رو از سالن مطالعه ی دانشکده با سومین لیوان چای شروع کردم .. به قسمت امام رضا که رسیدم اومدم شهدای گم نام دانشگاه ...(ولی انگار باهام قهرن :(( ) و .....
۹. و شاید باورتون نشه تو دانشگاه ما خیلی عادی افراد میان اینجا پیک نیک :) ! یعنی حصیر و سبد و گازپیکنیکی و اینا میارن ...... یه بار حوالی دانشکده اقتصاد یه خانواده داشتن جوجه باد می زدن :)))) الانم دم هدای گم نام یه عده حصیر پهن کردن نشستن دارن چای می خورن .... انصافا پارک قشنگیه دانشگاه اصفهان -_- :))
من نیاز ندارم کسی کمکم کنه ...
به خودمم نیاز ندارم :)
فقط نیاز دارم نباشم...
:)
همیشه به خدا می گفتم خدایا من خراب کردم تو بساز ...
:)))
یه اپسیلون مغزی که ندارم آنتن نمی ده به جمع کردن این حجم حماقت و بدبختی ......
چیز عجیبی هم نیست...
چند ساله
می دونید چند ساله ؟!
:)
مثل همیشه منتظرم خدا درست کنه
مثل همیشه مطمئنم که درست می کنه .....
از دست خودم به رنج اومدم :)))
خوش به حالتون که من نیستید :)))
مدت هاست دارم فکر می کنم یه متنی بنویسم که همه چی رو بگه .
دیگه نمی نویسم :)
چون شاگرد خیاط بهترش رو نوشته :)
+ I love you MaMa❤
یکی از چیزایی که برای ما آدم ها خیلی سخته احساس ابدی بودن یه اتفاقه
وقتی خدایی نکرده .....
عزیزی رو از دست می دیم این فکر که دیگه هیچوقت نمی بینیمش اذیتمون می کنه.
کسی که دوستش داشتیم ترکمون می کنه این احساس که تا ابد دیگه مال من نیست.
تو یه تصادف دچار حادثه ای می شیم این فکر که دیگه هیچوقت راه نمی رم یا نمی بینم ....
اینا خیلی اذیت کننده اند دیگه .....
ولی من می گم باید با این قضیه کنار اومد
شروعش هم ناگهانیه معمولا ......
یه روز صبح بیدار می شی و می فهمی که از امروز تا آخر عمرت باید تنها زندگی کنی
یه روز صبح بلند می شی و می بینی که (خدا نخواد برای کسی...) از امروز تا آخر عمرت دیگه مادرت رو نمی بینی
یه روز عصر از سرکار میای و می فهمی دیگه هیچوقت نمی تونی بخندی
یه شب داری از جاده رد می شی و می فهمی که بعد اون شب دیگه هیچوقت نمی تونی راه بری .....
آره :) !
وقتی اتفاق میفته که انتظارش رو نداری
وقتی که کسی ازت در مورد رخ دادنش نظر نپرسیده
یه روزی بدون اطلاعت اتفاق میفته
و از اون روز به بعد دیگه هیچوقت زندگیت مثل قبل نمیشه ....
اشکال نداره :)))
اشکال نداره :)
اشکال نداره❤
