خواستگار

داشتم توی یکی از وبلاگ های به روز شده ی اتفاقا مذهبی درباره ی پرسش و پاسخ های مردمی می خوندم

سوال این بود که ملاک های آقایون تو جلسه ی خواستگاری چیه؟

اکثرا آقایون گفته بودن 

چهره 

اندام 

قد 

پوست فلان رنگ

از فلان وزن کمتر نباشه 

شاغل باشه/ نباشه 

تحصیلات و سطح خانوادش فلان و بهمان باشن

مدرک دانشگاهی x از دانشگاه y داشته باشه 

با اینکه مدرک xاز دانشگاهy داره سر کار نره و بشینه تو خونه فرزندان کینگ رو نگهداری کنه !!!!!

آشپزیش خوب باشه تا برای کینگ به خوبی قورمه سبزی درست کنه

با زندگی کردن خونه ی پدر و مادرم مشکلی نداشته باشه 

قبلا رابطه ی عاطفی نداشته باشه

اطلاعات ج بالایی داشته باشه اما با حیا و نجیب و چادری باشه 

قانع و ساده زیست باشه

 

آقایونی که بعضی هاشون به اصطلاح مذهبی بودن 

اول نوشته بودن چهره ی دلنشین ، قد کوتاه ، اندام تو پر 

اگه ظاهرش مورد قبول بود ولایت فقیه و نماز روزه و چیزای دیگه رو بررسی می کنم

بعد می بینم که خونشون کجاست و سطح اجتماعیشون چیه و اینا 

 

 

یه خانمی گفته بود من عینکیم و لاغرم . مراقبت از مادر پیرم می کنم. هر خواستگاری میاد به خاطر ظاهرم ردم می کنه.

آقایون دلسوز وبلاگ پیامش رو ریپلای کرده بودن که خواهرم برو باشگاه که اندامت خوب شه و چند تا عمل زیبایی کوچیک انجام بده . تو هنوز جوونی . فرصت یه ازدواج خوب رو از خودت نگیر!!

 

یه دختری گفته بود پوستم سفیده ، وزنم ۵۸ قدم ۱۶۵ چادریم.  پدر مادرم فرهنگین.  یه دانشگاه خوب درس می خونم . به نظرتون چرا خواستگار ندارم؟

 

چند نفر گفته بودن تو خواستگاری دختر زیاد خودشو نپوشونه. نگاه خواستگاری حلاله . باید همون جلسه ی اول بپسندیم.

چند نفر هم از ظاهر دختر خوششون نیومده زنگ زدن گفتن استخاره کردیم بد اومده .

 

 

+ راستش یه لحظه خوشحال شدم که تا حالا خواستگار نداشتم.

واقعا درک نمی کنم کلی لباس بخری تا زیبا به نظر برسی ، خونه تمیز کنی ، خرید کنی 

تا یکی بیاد تو رو بپسنده یا نپسنده ؟ 

یا من یکی رو بپسندم یا نپسندم؟

یا یکی بگه اندامت اینطوریه من زن فلان طوری می خوام؟

یا من بگم تحصیلاتت فلان طوره  ، من فلان طور دوست دارم؟

واقعا حالم رو بد می کنه 

که یکی چند ماه بیاد و  بره و بپرسه و تمیزی کارد و چنگال ها رو چک کنه و بپرسه مالکید یا مستاجر 

و سعی کنه اونقدر قیچیم کنه تا شبیه ملاک هاش بشم ؟

 

من خودم تو زندگیم احدی رو به خاطر چهره ، قد ، وزن ، تحصیلات ، سطح اجتماعی ، مکان زندگی ، شغل پدر ، تعداد خواهر برادر ها و .... قضاوت نکردم و هرگز کسی نبوده که هم شان خودم ندونسته باشمش 

هیچ ملاکی هم ندارم 

من کی باشم که خط کش بذارم رو بنده های خدا؟

 

دختر خنگ و غیر منطقی و احساساتی ای نیستم که می گم هیچ ملاکی ندارم

اتفاقا کسایی که با لیست بلند بالا و خودکار و زیر دستی و عمه و پدر بزرگ و دختر خاله ی مادر راه میوفتن دنبال همسر رو غیر منطقی و نا عاقل می دونم

 

و خیلی خوشحالم که هیچوقت کسی پاشو تو خونمون نذاشته که بخواد زیر ریز خصوصیاتم رو سبک سنگین کنه و مو رو از ماست بکشه 

دوست ندارم کسی به خاطر شغل و تحصیلات پدر و مادرم پاشو بذاره تو خونه 

دوست ندارم چشمای هیچ مادر ی از اینکه بشنوه خونه مال خودمونه و جهیزیه دارم برق بزنه 

 

از همه ی اینا متنفرم 

واقعا متنفرم 

چون خودم هیچوقت هیچوقت هیچوقت هیچوقت کسی رو زیر ذره بین و خط کش قرار ندادم تا ببینم سعادتم رو تضمین می کنه یا نه ! 

 

به نظرم هر آدمی فقط و فقط مسئول مهربونی و شخصیت و یکتا پرستی خودشه 

نه سطح تحصیلات مادر و مستاجری پدر و قد و وزن و این چیزاش 

 

اگه مخالف منید احترام می دارم به نظرتون 

فقط نظر خودم رو گفتم 

و به نظرم سنتی خواستگاری نرید دوستان . به هر حال ما همه آدم هستیم نه آناناس و موز و تره فرنگی و پیازچه و اینجور چیزا........