طول و عرض این دنیا رو در هم ضرب کنی چیزی جز مساحت یه قبر ازش در نمیاد حواست باشه داری چیکار میکنی..!
پانوشته: وقتی خدایی نکرده بعد از ۱۲۰ سال در گذشتید.....
_ دوست دارید روی سنگ قبرتان چگونه معرفی تان کنند؟
_بگویند در زندگی به دنبال چه بود؟
_در حد یک جمله چه توصیه ای به کسانی که زنده اند می کنید؟
مامان! تمام زندگی ام درد می کند
دارد چه کار با خودش این مرد می کند؟!
دارد مرا شبیه همان بچّه ی لجوج
که تا همیشه گریه نمی کرد می کند
این باد از کدام جهنّم رسیده است
که برگ، برگ، برگ مرا زرد می کند
هی می رسد به نقطه ی پایان، به خودکشی
یک لحظه مکث، بعد عقبگرد می کند
ابری ست غوطه ور وسط خواب های مرد
که آتش نگاه مرا سرد می کند
بی فایده ست سعی کنم مثلتان شوم
دنیای خوب! باز مرا طرد می کند
هی فکر می کنم… و به جایی نمی رسم
هی فکر می کنم… و سرم درد می کند
شعر از سید مهدی موسوی
چند شب پیش داشتم فکر می کردم اگر نباشم چه می شود
یک بشقاب در سلف دانشگاه کم تر شسته می شود
یک نفر کم تر سر کلاس ها دست می گیرد و روی صندلی اش از ذوق آنچه می خواهد بگوید وول می خورد
هفته ای یک بار هم کسی خانه را جارو نمی زند
پول برق کم تر می آید چون هیچکس صبح تا شب پای شارژر و موبایل نمی نشیند
۲۰۰ گیگ از بسته ی اینترنت ADSL آخر سال اضافه می آید
شب ها تا صبح نور موبایل هیچکس از زیر پتو درز نمی کند و خواب کسی را آشفته نمی کند
زرشک ها و رب انار ها دیر تر تمام می شود
مامان ، بابا و برادرم کمی غمگین تر از قبل می شوند
و مبینا....
دوستم 🌸🌱 از آن راه دور بغضش می شکند و شاید این بار چشم دیگرش هم میگرنی شود
کسی در وبلاگم پست تازه نمی گذارد و شما روحیه هاتان با غم های من به هم نمی ریزد
تو هم شاید دو سه ماه بعدش که به لست سینم شک کردی به صرافت بیوفتی که چرا صبا نیست
بعد تر در پیج این و آن سرک بکشی
و شاید از 🌸🌱 بشنوی که مرده ام
بعد مرخصی ای را که به زنده بودنم نگرفتی می گیری و گل های میخک قرمزی را که به زنده بودنم برایم نخریدی می خری و می آیی تا ببینی ام
نمی دانم گریه می کنی یا نه
حسرت جانت را می سوزاند یا نه
شاید حتی گریه هم نکنی و این بار هم حسی نداشته باشی به هیچ چی
با خودت فکر میکنی خب این هم تمام شد
لا اقل آنجا کسی اذیتش نمی کند
از زری عزیزم می خواهم که آیدی ات را از 🌸🌱 عزیزم پرس و جو کند و آدرس این وبلاگ را به دستت برساند
توی کشو ام چند تا ماژیک هایلایت و مداد و سر مدادی به شکل دایناسور هست
یک سر کلیدی و یک راهب روز های آفتابی
آنها را برایت خریده بودم که درس بخوانی و آقای وکیل شوی و به آرزو هایت برسی
چند سال بعد از من که درگیر زن و بچه و قسط های وام اخیرت هستی بین شلوغی های میزت یادت بیوفتد به دختری که هرچند به چشمت قشنگ نبود اما قشنگ می خندید
اگر برایم فاتحه بفرستی سخت ممنونت می شوم
بچه تر که بودم سینمایی ای دیدم به نام "دایه مکفی"
دایه ای که بچه ها از او می ترسیدند.
یک جای فیلم دایه مکفی گفت: ( تا وقتی دوستم ندارید هستم ، روزی که دوستم داشته باشید می روم.)
مرگ هم همینطور است
جایی که عاشق مرگی زندگی می کنی
وقتی عاشق زندگی شدی می میری
مثل حالا
که دختر ۱۸ ساله ی غمگینی هستم با گذشته هایی تلخ که به زور از پس پاس کردن درس های این ترم بر می آید و به هر دری می زند که بمیرد.... زنده می مانم.
شبی که زن xy ساله ای باشم که در شغلش به جایی رسیده و دارد فکر می کند صبح که بیدار شد برای شوهر مهربان و بچه های باهوش و قشنگش چه غذایی بپزد .... می میرم.
زندگی همین است
مگر عشق من دست و پا گیر آزادی ات نبود
مگر نمی خواستی بروی
مگر این نبود که کنار من حس آرامش و خوشبختی نمی کردی؟
مگر عجله نداشتی که جام تلخ "خداحافظ "را زودتر به کامم بنوشانی
حالا برو
به آرزویت رسیدی دیگر
از دنیای بدون من لذت ببر
از آدم هایی که غیر از من تا پای جان می خواهندت
مشکل من بودم
که حل شدم.
برایم مهم نیست
هیچ چیز برایم مهم نیست
حقیقتا هیچ چیز.
هَمِه چیز تَرَک دارَد و اَز هَمانجاست کِه نور وارِد می شَوَد
تویِ دُنیا هَم نَشُد ، بَرزَخ که پِیدا کَردَمَت
تا قیامَت می نِشینَم با تو صُحبَت می کُنَم
من با کسی تعارف ندارم، هرکی که منو نداره باخته. من هرکجای زمین باشم حاصل شادی و خوشبختیم.
من چیزی کم ندارم که برای رفتن کسی بغضم بگیره، یه روزم اگه هیچی نباشه، من خودم همه چیم.
کسی که از دنیای من رفته به خودش بد کرده نه من. اصلاً خودم درارو براش باز می کنم.
خدا منو اونقد دوست داشتنی آفریده که پای هیچ دوست نداشتنی وای نمیستم. من هر لحظه می تونم آرزوی کسی باشم.
من محتاج کسی نبودم، نیستم و نخواهم بود. اگه کسی یه روز منو نخواست، این مشکل شخصی خودشه و ربطی به من نداره.
من دخالتی نمی کنم. من برای نخواستن آدما پای بدرقه ی خوبی دارم. با من بودن لیاقت میخواد، و گذشتن از من حماقت.
نرگس صرافیان
از من نکردی خواهشی نُه سال #زهرا جان
حالا که چیزی خواستی تابوت می‌خواهی؟
#سیدمیلاد‌حسنی
روز شلوار جین پوش ها
روز کتونی به پا کن ها
روز جزوه نویس ها
روز جزوه بگیر ها
روز توی راهرو جزوه ریز ها
روز روشن فکر ها
روز : ( خواص در نظر عامه ی مردم ...) ها
روز کنجکاو ها
روز درس نخون ها
روز با مرام ها
روز استاد ۹ و نیم رو ۱۰ می دید ها
روز استاد دفتر چند برگ برداریم ها
روز معترضین به همه چیز و همه کس
روز بی پول ها
روز گرسنه ها
روز قهوه خور ها
روز شب امتحانی ها
روز دقیقه نودی ها
روز لوازم تحریر هدر بده ها
روز تو سالن مطالعم نمی تونم صحبت کنم ها
روز صبح عاشقا، عصر شکست عشقی خورده ها
روز امیدوار ها
روز هفته ای چند مقاله ی isiبنویسیم کافیه استاد ها
روز ایشالا کارشناسی ارشد جبران می کنم ها
روز ما که درس خوندیم به کجا رسیدیم ها
روز از شنبه دنیا رو تغییر می دم ها
روز :(این هفته حال ندارم باشه واسه شنبه ی بعدی کوکا) ها
روز با معرفت ترین رفیق های دنیا
روز دانشجو ها مبارک!
